Επιστημονική – Λατινική ονομασία / Είδος: Origanum majorana (Συνώνυμο: Majorana hortensis)
Γένος: Origanum
Οικογένεια: Lamiaceae
Συχνές ονομασίες: Marjoram, sweet marjoram / Ορίγανον η μαζοράνα ή μαζοράνα η κηπαία, μαντζουράνα, ματζουράνα, αμάραντος, αμάρακο.
Πολυετές, ποώδες, αρωματικό φυτό αποτελούμενο από μικρά, πράσινα, ωοειδή, τριχωτά, μαλακά φυλλάρια, που δε ξεπερνά σε ύψος τα 50εκ. Το άρωμα της είναι ιδιαίτερο κι η ξυλώδης γεύση της θυμίζει πεύκο, εσπεριδοειδή και γαρύφαλλο.
Το φυτό αναφέρεται στα κείμενα σχεδόν όλων των αρχαίων συγγραφέων – φαρμακολόγων. Ο Διοσκουρίδης το αναφέρει ως «σάμψυχον» κι ο Θεόφραστος ως «ἀμάρακον». Στην αρχαία Ελλάδα κατασκεύζαν γυναικεία αρώματα κι αλοιφές με το βότανο αυτό. Στη λαϊκή παραδοσιακή ιατρική χρησιμοποιήθηκε ως ήπιο ηρεμιστικό, κατά της αϋπνίας, της κατάθλιψης και του άγχους καθώς και κατά των συμπτωμάτων του κρυολογήματος, της δυσπεψίας και της κατακράτησης. Αφέψημα μαντζουράνας κατανάλωναν κι οι τραγουδιστές γιατί θεωρούνταν βάλσαμο για τις φωνητικές τους χορδές. Επίσης, χρησιμοποιούνταν σε διάλυμα ενάντια σε φλεγμονές της στοματικής κοιλότητας, καθώς κι ως ζεστό κατάπλασμα σε διαστρέμματα, πόνους αρθρώσεων κ.ά. Αποφεύγονταν οι υψηλές δόσεις μαντζουράνας καθώς προκαλούσε πονοκεφάλους και παραισθήσεις. Η μαντζουράνα θεωρείται δημιούργημα της θεάς Αφροδίτης για προσωπική της χρήση κι ως σύμβολο της ευτυχίας. Η μαντζουράνα θεωρούνταν σύμβολο της ευτυχίας σε όλες τις περιοχές της Μεσογείου.
Σύγχρονες μελέτες αποδεικνύουν την φαρμακευτική δράση του φυτού, καθώς είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες και δρα αντιοξειδωτικά στον ανθρώπινο οργανισμό. Σύμφωνα με σύγχρονες επιστημονικές μελέτες στο φυτό αποδίδεται ένα ευρύ φάσμα φαρμακολογικών δράσεων, όπως αντιοξειδωτικές, αντιβακτηριακές, ηπατοπροστατευτικές, καρδιοπροστατευτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιπηκτικές, αντιμεταστατικές, αντιμυκητιασικές, αντισπασμωδικές κι ηρεμιστικές.
Φύεται σε πλούσια εδάφη και της αρέσουν οι ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης.